Continued 238

Yvie:
Eowyn keek Neflode aan en antwoorde: "ja nu gaat het echt gebeuren, het voelt raar. Ik heb niet het gevoel dat we over een aantal uur in gevecht zijn." Neflode zweeg en Eowyn liep weg om *aragorn te dumpen voor Farri haha* Aragorn te gaan zoeken.
Brag:
Neflode keek om zich heen. Ze dacht aan alles wat er was gebeurd, en hoe ze nu uiteindelijk hier toch beland waren. Ze wist nog hoe ongeduldig ze soms was geweest om in Mordor te komen. Maar nu ze er was..had ze het niet erg gevonden als het nog 1000 mijlen verder weg was geweest. Nu ze Frodo niet meer kon zien, was die hoge druk weg. Hoewel... nu ze weer aan Frodo dacht begonnen haar ogen te prikken en haar keel zeer te doen. Ze konden hem nu niet meer in de steek laten, niet nu ze zover waren gekomen. Ook al als hij niet meer leefde, ze moesten afmaken waar ze voor gekomen waren.
Nef:
Neffa zag zwaar af op de berg. Waar Frodo ook was. En de ring. "Dit worden trauma's voor later" dacht Neffa nog.*waar is gollum ook alweer? (die nef dood had moeten maken maar dat gaan we toch niet doen want is ongeschreven regel dat een rpg character niet meer gerbuikt mag worden als ie dood is en dat kan ik met nefke niet aan)*
Brag:
*gollem volgt jullie op n afstandje denk ik* ! Heb ik al gezegd hoe blij ik ben om trug te zijn , ik zit hier met de grootste grijns EVER!! Zelfs na de Craighug straalde ik niet zo.. ooke, ahum, das niet waar*"Hoe denk je dat het met de andere gaat Neffa?" Zei Frodo met half gebroken stem.
Nef:
"Dat komt helemaal goed, die zijn kei-goed, die slaan zich er wel doorheen, letterlijk en figuurlijk dan. Ik heb 't volste vertrouwen in ze!""Hier, neem nog wat water" en frodo pakte de waterfles van Neffa aan. Hij morste het meeste van de laatste druppels over zijn kin.
Brag:
Frodo voelde zich een beetje beter nu zijn borst nat gemaakt was **. Hij keek Neffa met een flauwe glimlach aan. "Neffa, I'm glad you're here with me. Here, at the almost-end of all things. Je bent zo'n idioot en je vrolijkt me altijd op. Alleen eh, ik voel me net alsof ik naked in the dark ben. Ken je dat gevoel?"
Nef:
"Ehh nee" zei Neffa lichtelijk geirriteerd over het gemorste water. "Alhoewel in de zomer is 't best lekker snachts zonder pyama te slapen. Maar ik neem aan dat je dat niet bedoelt. Nee hoor Fro, ik plaag je maar. Ben blij dat ik er voor je kan zijn"
Brag:
"Al had ik natuurlijk veel liever Legolas ofzo bij me."Mompelde Frodo. "Maar alas, het heeft geen zin om te huilen om verspilde melk. Ik moet t maar met je doen. Slaap je zonder pyama? Wat vind Afthorn daar van? Ik bedoel meer dat... het vuurwiel me schroeit."
Yv:
Eowyn kwam aan bij Aragorn die zijn zwaard aan het poetsen was. "Nog wat extra glans voor de strijd los barst?" vroeg ze hem"Ja ik moet gewoon even iets om handen hebben" antwoorde hij"Ik ken het gevoel" zei Eowyn met een zucht "ik voel me zo raar, hier hebben we op gewacht, het is zo ver en nu... Ik denk dat ik gewoon bang ben... wat als we falen?" Aragorn sloeg een arm om Eowyn heen en zei zacht "kom we lopen een eindje, even uit de drukte..." en ze liepen samen weg
Nef:
"Frodo Frodo ik snap je wel. Maar ik zou niet weten wat ik kan doen om de pijn te verlichten. Alhoewel.. i can't carry it for you, but i can carry you!""En afthorn vind 't trouwens prima als ik zonder pyama slaap "Neffa tilde Frodo op, die zo licht als een veertje was
Brag:
Frodo hing in Neffa's armen en kreeg nog maar weinig van de buitenwereld mee. Hij voelde alleen het oog, en de last van de ring. Even kreeg hij een visioen en herinnerde hij zich hoe hij als baby in de armen van zijn moeder had gelegen.
Nef:
Frodo ging dusdanig om Neffa's nek hangen dat ze geen lucht meer kreeg en ze schudde hem van zich af.
Yv:
Toen Aragorn en Eowyn een afgezonderde plek hadden gevonden gingen ze zwijgend zitten. Het leek wel of ze alletwee niet wisten wat ze moesten zeggen en de stilte prettig was.Na een tijdje verbrak Aragorn de stilte "Ik ben ook bang voor de komende strijd, bang voor hoe het afloopt. We weten gewoon niet wat er zal gebeuren. Maar ik weet dat we moeten winnen, het moet gewoon.""ja" zuchte Eowyn "het moet. Maar toch heb ik vertrouwen, als ik alle mannen zie, die klaar zijn om strijd te voeren. Maar het maakt mij ook bang dat ik niet weet wat er zal gebeuren. Het is raar, we leven al zo lang naar dit gevecht toe en dadelik is het klaar, af... en dan? Zien we elkaar dan ooit nog?" en er liep een traan over Eowyn haar wang, ze voelde zich verdrietig."Ja" zei Aragorn zacht "ik weet zeker dat we elkaar weer zullen zien! Dat moet..." het was even stil voor hij vervolgde "weet je, ik ben in de afgelopen tijd veel voor je gaan voelen..."Eowyn keek op naar hem en zag zijn gezicht en haar hard sprong even op."Ik ook voor jou" zei ze alleen maar.En hun hoofden kwamen steeds dichter naar elkaar en ze zoenden elkaar. *vol passie*